| “Concert met schilderijen”, waarbij een aantal beroemde schilderijen het verhaal en decor zijn. Musici, in authentieke kostuums, zittend en spelend in minutieus nagebouwde schilderijen van beroemde Nederlandse en Vlaamse schilders van weleer. Het concert is uitgevoerd in de Rembrandtzaal van het Rijksmuseum Amsterdam met een Barokorkest en een aantal solisten.
De 17de eeuw is de Nederlandse Gouden Eeuw geweest. Deze periode van economische voorspoed, waarin Amsterdam een wereldcentrum voor de handel werd, volgde op het uitroepen van de onafhankelijkheid in 1581 tijdens de 80jarige oorlog. Hierin ontworstelde de Noordelijke Nederlanden zich aan de heerschappij van het machtige Spanje. In deze periode bloeiden ook de kunsten op. De Nederlandse cultuur van de Gouden Eeuw was een burgercultuur. De Hollanders waren dol op schilderijen…. |
 De Luitist |
 De Fluitist |
 De Liefdesbrief |
 De Vrolijke Speelman |
| Talloze malen zien we personen afgebeeld, zich vermakend met luit, cither, virginaal, gamba, viool en zang. Dit weerspiegelt een muzikale cultuur, maar van een professionele cultuur was nauwelijks sprake. Holland kende geen prachtlievend hof en de andere traditionele mecenas van de muziek, de kerk, was in handen van de Calvinisten. Praten en preken, dat konden ze goed. De Calvinisten stonden officieel zelfs geen muziek toe tijdens de kerkdiensten, alleen onbegeleide gemeentezang. Geen ideaal klimaat dus voor een vooruitstrevende muziekcultuur. Dat neemt niet weg dat er in de marge van de muziekgeschiedenis talrijke interessante zaken afspeelden. Er werd muziek gepubliceerd voor luit, orgel en blokfluit en er werd geëxperimenteerd met composities op Nederlandse teksten. En belangrijker er bloeide een liedcultuur op die internationaal zijn gelijke niet kende ! |
Het Concert voor schilderijen, is eigenlijk een weergave van muziek uit die tijd. Wat er tijdens de lange schildersessies daadwerkelijk kan hebben geklonken. Zoals het lied bij het beroemde schilderij van De Haarlemse Schutterij. De Haarlemse schutterij is te gast bij de collega’s in Amsterdam. Frans Hals is gehuurd om ze te portretteren. De Amsterdammers zingen een lied, waarin ze de Haarlemmers uitdagen om “strijd te drinken”. Ze roemen de capaciteiten van hun cornel, kapitein, luitenant, vaandrig, sergeant, korporaal enz. De een zuipt nog meer dan de ander. |
 |
Haarlemse drooghe harten nu, Komt toont hier wie ghij zijt Wij Amsterdammers tarten u Te drinken eens om strijt Ellick die drinkt een volle kan Al wart de buyck geswollen dan, Soo loopt niet als een dolle man Blijft by den dronck altijd |
